Red7 (C. Chudyk, C. Cieslik)

[Epyon]

Jakie koszulki, jeśli ktoś mógłby się podzielić.

Czerwone.

[ko2a]

Ja mam Standard CCG od mayday

[rattkin]

Sympatyczna gra, ale dla mnie nie do zaakceptowania przez jej charakter - tzn. talię kart tylko z kolorami i liczbami. Bawiąc się w to, mam wrażenie, że nie gram w nowoczesną grę planszową, tylko jestem w jakichś zamierzchlych czasach, gdzie z talii kart z Ruchu tworzyło się jakieś zabawy. Takie specyficzne "psychologiczne" odczucie, nie związane z mechaniką. Gdyby tylko tam były jakieś obrazki, czy coś, to może by mi było łatwiej to przełknąć.

Rozumiem, że sukces bierze się z relatywnej łatwości przyswojenia zasad, krótkiego czasu gry, a nade wszystko ceny - czyli wszystkie te rzeczy, które są korzystne dla szerszej publiczności. Z takiego rodzaju gier zdecydowanie wolę Office 21. Ale początkującym i graczom okazjonalnym polecam - powinno się podobać. Gra, jak wszystkie małe karcianki dobrze się skaluje, także jeśli chodzi o złożoność zasad - można sobie stopniowo dodawać i samemu wybierać jak długo się chce się grać.

[detrytusek]

Gra, jak wszystkie małe karcianki dobrze się skaluje, także jeśli chodzi o złożoność zasad - można sobie stopniowo dodawać i samemu wybierać jak długo się chce się grać.

Gra z tego co czytałem właśnie się w ogóle nie skaluje. Tzn na 2 osoby jest przyjemnie, a im więcej tym bardziej irytująco.

[ramar]

Na 2-3 graczy jest bardzo dobrze. W 4 nie zaryzykuję, ale powinno być przynajmniej znośnie.

Sympatyczna gra, ale dla mnie nie do zaakceptowania przez jej charakter - tzn. talię kart tylko z kolorami i liczbami. Bawiąc się w to, mam wrażenie, że nie gram w nowoczesną grę planszową, tylko jestem w jakichś zamierzchlych czasach, gdzie z talii kart z Ruchu tworzyło się jakieś zabawy. Takie specyficzne "psychologiczne" odczucie, nie związane z mechaniką. Gdyby tylko tam były jakieś obrazki, czy coś, to może by mi było łatwiej to przełknąć.

Takie podejście wyklucza karcianki "logiczne" jak "6 bierze", czy "The Game". A ja jestem uraczony zauroczony "Czerwoną siódemką" z tego względu, że nie udaje gry, którą nie jest. Nie mamy zbędnych obrazków, bo nie są one do niczego potrzebne w grze, gdzie liczy się tylko kolor karty i jej numer. Sama w sobie nie jest jakoś mocno ambitna, ot co, po prostu ciekawy pomysł, zgrabnie ujęty w zasady i wydrukowany na 49 kartach. Dzięki temu, dla świeżaków, ta gra nie wydaje się grą dla dzieci. Jest przejrzysta i bardzo dobrze się sprawdza, by od czasu do czasu zagrać w nią, aby mieć przyjemność z umiarkowanego kombinowania w dwóch płaszczyznach (tworzenie układu na stole, planowanie zasobów na ręce), bez skomplikowania zasad i w krótkim czasie.

EDIT: Najważniejsze jest ostatnie zdanie.

[rattkin]

Istotnie, wyklucza. Nie lubię takich gier i myślę, że są lepsze dla nich alternatywy, nawet w kontekście "obozu harcerskiego"

P.S. Kolega sobie sprawdzi w słowniku znaczenie słowa "uraczony"

[mdziam_78]

Wczoraj zagraliśmy kilka razy i z trzech graczy dwóch odmówiło ponownego grania sugerując, że właściwym miejscem dla gry jest dno szuflady. Największym zarzutem jest MEGA losowość, raz zdarzyło się, że jeden spasował na samym początku bo nie mógł nic zagrać jako pierwszą kartę, irytujące jest również to, że mając na początku dobre karty i tak trudno jest planować cokolwiek, bo bez dobierania kart i grania na przetrwanie się nie da wygrać. Może odczucia złe, ale dla mnie gra nie ma racji bytu na stole, szkoda czasu i nerwów.

Gorsze wrażenia miałem jedynie po partii Kemeta, gdzie po błędzie w przekazaniu reguł, dostałem na rękę co najwyżej 2/2

[eltadziko]

Wczoraj zagraliśmy kilka razy i z trzech graczy dwóch odmówiło ponownego grania sugerując, że właściwym miejscem dla gry jest dno szuflady. Największym zarzutem jest MEGA losowość, raz zdarzyło się, że jeden spasował na samym początku bo nie mógł nic zagrać jako pierwszą kartę, irytujące jest również to, że mając na początku dobre karty i tak trudno jest planować cokolwiek, bo bez dobierania kart i grania na przetrwanie się nie da wygrać. Może odczucia złe, ale dla mnie gra nie ma racji bytu na stole, szkoda czasu i nerwów.

Gorsze wrażenia miałem jedynie po partii Kemeta, gdzie po błędzie w przekazaniu reguł, dostałem na rękę co najwyżej 2/2

A graliście z zaawansowanymi zasadami i z akcjami po zagrywaniu kart nieparzystych? Nawet przy początkowej słabej ręce pozwalają one sporo powalczyć i dociągać sporo kart w czasie gry.

[mdziam_78]

Tak graliśmy wariant pełny na punkty. Wariant podstawowy też nas nie porwał. Odniosłem wrażenie, że ktoś pomylił warunek zwycięstwa i powinno ono następować w momencie kiedy pierwszy gracz pozbędzie się kart i jego paleta będzie spełniała warunek w tle.

[grabol]

Jestem po kilkunastu partiach, w składach 2-4 osoby. Dotychczas graliśmy bez akcji z kart nieparzystych, a jedynie z zasadą z dobieraniem po zagraniu karty na tło i rundy na punkty. Pomimo początkowego entuzjazmu i odczucia, że jest w niej jakaś głębia, gra nie porywa. Dominuje wrażenie nadmiernej losowości i braku kontroli nad rozgrywką. Gra nie daje zbyt wielu wyborów, zbyt często pojawia się sytuacja kiedy dysponujemy jedynie 1-2 zagraniami, trochę taki samograj. Być może gdyby dobierać np. po dwie karty na rękę zamiast jednej? Same zasady podstawowe są wg. mnie zupełnie nie grywalne. Jak będzie się grało ze wszystkimi zasadami zobaczę, być może zmienię zdanie, choć się na to nie zanosi? Na chwilę obecną oceniłbym ją na 5/10 w skali BGG. Kupowałem ją głównie z myślą o grze dwuosobowej ale w tej kategorii wypada zdecydowanie gorzej niż chociażby Schotten-Totten.

O grze było głośno, recenzje w polskiej sieci większości bardzo pozytywne ale rozgłos w mojej ocenie zdecydowanie zbyt duży do tego co proponuje. Tym bardziej pogratulować wydawnictwu sporej jak się wydaje sprzedaży. Powtórzę to co napisał powyżej rattkin: „Bawiąc się w to, mam wrażenie, że nie gram w nowoczesną grę planszową…”. Dla kogoś więcej niż początkującego w grach planszowych, będzie ona po prostu nudna i irytująca.

Mam trochę wyrzuty sumienia, bo na początku polecałem ją w wątku "Co kupić? Pytania i rady..."!

[mdziam_78]

Ilość gier dobrych i bardzo dobrych jest tak duuuża, że tytuły ledwie grywalne znajdą zwolenników w pewnym gronie. Mi osobiście szkoda czasu na gry przeciętne w mojej ocenie, a R77 taka właśnie jest.
Mechanika może i fajna, ale zbyt nie dopracowana, przypomina mi wtopę z 51Stanem, gdzie był potencjał, ale nie wykorzystany.

[Leser]

Największym zarzutem jest MEGA losowość,

Jakkolwiek siódemka ze skarpet mnie nie wyrwała, to w tym miejscu poczuwam się w obowiązku, by jej bronić Red 7 BAAARDZO daleko do wysokiej losowości (w szczególności, gdy mówimy o grze na punkty), co zdolny, doświadczony gracz powinien Ci z łatwością zaprezentować.

[mdziam_78]

Pisałem o pierwszym wrażeniu, które z pewnością nie przyczyni się do zdobycia doświadczenia. Gdyż prawda jest taka, że tytuły, które od pierwszej partii nie zauroczyły nie dostają drugiej szansy u takiego weekendowego gracza jak ja. Wiem, że w ten sposób skreślam wiele fajnych tytułów, które wymagają ogrania.

[Lothrain]

Wczoraj zagraliśmy kilka razy i z trzech graczy dwóch odmówiło ponownego grania sugerując, że właściwym miejscem dla gry jest dno szuflady. Największym zarzutem jest MEGA losowość, raz zdarzyło się, że jeden spasował na samym początku bo nie mógł nic zagrać jako pierwszą kartę, irytujące jest również to, że mając na początku dobre karty i tak trudno jest planować cokolwiek, bo bez dobierania kart i grania na przetrwanie się nie da wygrać. Może odczucia złe, ale dla mnie gra nie ma racji bytu na stole, szkoda czasu i nerwów.

Gorsze wrażenia miałem jedynie po partii Kemeta, gdzie po błędzie w przekazaniu reguł, dostałem na rękę co najwyżej 2/2 [emoji38]

Narzekacz Krzysiek dostał beznadziejną startową rękę jak graliśmy jeszcze w wariant podstawowy. I faktycznie lipnie, że skończył partię zanim ją zaczął. Ale potem było lepiej i zasad pełnych będę bronił. Losowoscia da się sterować.

[mdziam_78]

Agricola też się niektórym podoba ...[emoji12]. Red może się podobać, ale mam do niej zastrzeżenia, które nie nastawiają mnie do niej pozytywnie i jakoś nie mam chęci wgłębiać się w niuanse strategii.

[medicus]

TYmczasem w Games Fanatic rzadkie 10/10 dla RED7
http://www.gamesfanatic.pl/2015/12/19/red7/

[detrytusek]

ja rozumiem, że mogą być różne oceny ale pewne rzeczy przecież są do stwierdzenia ponad subiektywnością. Czytając zdanie ludzi tu na forum to gra się średnio/źle skaluje. W recenzji dobrze. Wg ludzi bywało, że ktoś skończył zanim zaczął albo bardzo szybko. W recenzji wręcz odwrotnie itd.
Jeśli ktoś przyznaje maksymalną możliwą ocenę to oznacza, że znalazł grę życia/idealną (co nie oznacza, że nie można mieć ich więcej). I teraz nazwanie tak Red7 jest oczywiście tym razem subiektywnie z mojej strony mocnym nadużyciem co zmusza mnie do patrzenia przez palce na inne recenzje Pingwina od tej pory.

[Trolliszcze]

Nie dziwię się ocenie 10/10. Sam musiałbym dużo więcej pograć, żeby przyznać taką notę (dziesiątki daję grom, które się już sprawdziły - grałem wielokrotnie i nadal mnie nie nudzą), ale Red7 to dla mnie odkrycie, jeśli chodzi o proste, szybkie fillerki. Gra jest rewelacyjna i zupełnie nie zmienia tego fakt, że czasem ktoś wcześnie odpadnie.

[detrytusek]

Recenzent ma prawo oceniać sobie grę jak chce, jeżeli znalazł w Red7 grę życia, to 10/10 jest zupełnie na miejscu. Jak wyrażenie subiektywnej opinii może być nadużyciem? Ok, może, ale tylko wtedy, gdyby ta opinia pojawiła się w tekście wbrew faktycznym odczuciom recenzenta.
O powszechnej subiektywności niech świadczy, że wbrew opinii, że dobrze się skaluje oraz wbrew opinii, że działa dobrze tylko na mniej osób, ja jestem zwolennikiem grania w maksymalnym składzie.
Oczywistością omawianą już w wątku o recenzjach, recenzentach i ocenach jest fakt, że piszącego należy "czytać" w kontekście innych jego recenzji i w relacji do własnych odczuć na temat tych samych gier.

Na Pionku w Red7 grali planszówkowi wyjadacze, jedni byli zachwyceni, inni mniej, a całe zjawisko wydało mi się najzupełniej normalne w myśl zasady, że gusta są różne, a dalej podpadło pod de gustibus non est disputandum.
Dlaczego tutaj nagle budzi to kontrowersję?

A gdzie ja neguję jego prawo subiektywnego oceniania gier? Stawiam w kontrze opinie graczy i tyle. To nie jest dyskusja o gustach stricte. Dla mnie akurat jak gra chodzi w zależności od ilości osób jest bardziej mierzalne niż nie mierzalne. Oczywiście jeśli co do gry X jest zarzut np. ogromnego downtimu i jest to opinia wyrażana przez wiele osób, a znajdzie się kilka osób, które uwielbiają downtime to traktuje to jako wyjątki potwierdzające regułę. Odnośnie tej recenzji dziwią mnie i dają do myślenia skrajne odczucia recenzenta i opinii zebranych tu na forum. Każdy oczywiście ma własne zdanie na temat tej gry i ma prawo je mieć. Mnie powyższa recenzja "nauczyła" by w przyszłości raczej traktować Pingwina z rezerwą bo widocznie nasze gusta nie są zbliżone. Wsio.

[tomb]

Mnie powyższa recenzja "nauczyła" by w przyszłości raczej traktować Pingwina z rezerwą bo widocznie nasze gusta nie są zbliżone. Wsio.

A dlaczego Pingwina, a nie kolegów z forum?
Ja osobiście podchodzę z rezerwą do wypowiedzi osób, które po kilku partiach wydają negatywną opinię, wytykając grze niedziałającą mechanikę. Zastanawia mnie wtedy, jak to się stało, że autor, testerzy i wydawca nie dostrzegli tych błędów, które natychmiast wyłapali klienci.

[detrytusek]

Jeśli chodziło Ci o to, że dla Ciebie nazwanie Red7 grą Twojego życia byłoby nadużyciem, to jasne, spoko.

dokładnie tak

[rattkin]

Ja osobiście podchodzę z rezerwą do wypowiedzi osób, które po kilku partiach wydają negatywną opinię, wytykając grze niedziałającą mechanikę. Zastanawia mnie wtedy, jak to się stało, że autor, testerzy i wydawca nie dostrzegli tych błędów, które natychmiast wyłapali klienci.

Bo istnieje coś takiego jak tunnel vision: gdy pracujesz z produktem pewien czas, nie jesteś w stanie zdystansować się i zobaczyć go w innym świetle / zagrać w inny sposób. Od tego są oczywiście testerzy, ale grupy testerów mogą być a) też niewielkie b) też "biasowane", c) może ich nie być w ogóle. Zresztą, zwykle nie chodzi o wyłapanie "błędów", tylko raczej o próg tolerancji na pewne zjawiska: designer zakłada taki, a odbiorca ma taki. Chciałbym wierzyć, że to się zdarza coraz rzadziej, ale potem czytam instrukcje do kolejnej gry, i mam ochotę gryźć stół ze złości, że taki fajans ktoś przepuścił (źle złożona, niezrozumiałe zasady, mnóstwo niedopowiedzeń, brak wyjaśnienia na pytania, które pojawiają się po pierwszej grze, itd.).

W grze Red7 nie ma nic co by "nie działało", ale ocena 10/10 musi budzić pewne poruszenie. Jest to gra poprawna, ale nie ma tam jakiejś wielkiej przestrzeni wyborów i rzeczywiście, jak to wczesniej zauważono, często niestety gra się sama, bo nie ma wyboru. Przestrzeń taktyczna będzie postrzegana różnie przez różne osoby, w zależności od gier z jakimi stykały się wcześniej. Po Dixicie to jest ciekawe oczko wyżej z małą dozą liczenia. Dla amatora np. Walecznych Pikseli (podobny rozmiar i cena), rozgrywka będzie nieekscytująca. Pozostaje pytanie jak często chce się sięgać po grę "takiego rodzaju" jak Red7. Mnie się nie chce. I podejrzewam, że w wielu domach po początkowej fali zachwytu, ta gra też szybko pójdzie w odstawkę. Zbyt dużo zbyt dobrej konkurencji.

[detrytusek]

A dlaczego Pingwina, a nie kolegów z forum?
Ja osobiście podchodzę z rezerwą do wypowiedzi osób, które po kilku partiach wydają negatywną opinię, wytykając grze niedziałającą mechanikę. Zastanawia mnie wtedy, jak to się stało, że autor, testerzy i wydawca nie dostrzegli tych błędów, które natychmiast wyłapali klienci.

Bo znam Red7 i bliżej mi do oceny 5-6/10 niż 10/10. Nie testowałem w każdej możliwej konfiguracji więc opiniami innych też się posiłkuję. Praktycznie każda gra ma słabsze punkty i raczej jest to nie do uniknięcia, a już na pewno wszystkim nie dogodzi. Autor raczej nie będzie się nimi chwalił nawet jak wyłapał. Wyłapał nie zawsze oznacza poprawił bo patrz wyżej.

[tomb]

ocena 10/10 musi budzić pewne poruszenie.

Oceny, zwłaszcza punktowe, zawsze będą wywoływać kontrowersje, bo kryteria zwykle są niejasne. Wydaje mi się, że jedyny sens ma ocenianie względem tytułów podobnych. Tu pojawia się dalszy problem - które gry są podobne? Tu recenzent powinien się jasno określić i na tym tle wybronić własną ocenę.

Co do przepuszczania niedociągnięć, to racja, że z różnych względów może dojść do takowych. Ale Red7 podoba się sporej grupie ludzi, więc chyba nie w tym problem, że np. gra jest samograjem, tylko że osobom, które nie lubią tego rodzaju gier, Red7 nie mogło się spodobać.

Zawsze pozostaje jeszcze kwestia, czy gra rzeczywiście daje tak niewiele od siebie, czy może nie poświęcono jej wystarczającej uwagi?

[detrytusek]

Mnie po prostu ocena 10/10 trochę dziwi. Zgadzam się, że to powinna być ocena w kategorii X. Tutaj zapewne filler. Wystawienie maksymalnej oceny zamyka oceniającemu furtkę na przyszłość bo nic już lepszego się nie znajdzie. Idąc w drugą stronę to tak myśląc nikt nigdy by 10-tki nie mógł wystawić bo zawsze może powstać gra lepsza. Dlatego wydaje mi się, że 10 powinna być dana jak gra wzbudzi wielki entuzjazm, który nie opadnie po wielu rozgrywkach. W przypadku Red7 wg mnie jest dużo przesłanek by się na 10tkę nie zdecydować bo reguły Red7 pokazują luki. Luki, które polegają na możliwości skończenia przez kogoś partii po 1 kolejce albo braku możliwości wyboru tak, że gra toczy się obok nas. Ja bym dostrzegając takie potencjalne sytuacje 10tki nie dał, a gdyby mi to nie przeszkadzało to w recenzji przynajmniej napisał to w sekcji o potencjalnych minusach. Byłoby obiektywniej choć wcale nie musiało zmieniać mojej oceny.
p.s. Jak Redowi ktoś daje 10 a Patchworkowi 8 (fillery) to po prostu recenzent i ja się nie dogadamy .