Do rzeczy, moje pytanie na dziś brzmi:
Czy według was zebranie całej jednej serii da nam więcej frajdy niż zbieranie 2-3 tytułów i posiadanie niepełnej kolekcji każdego z nich? Czy nie kupując wszystkiego czulibyście, że macie wybrakowany produkt? Czy może im dalej w las tym bardziej czujecie, że zbieracie grę czysto kolekcjonersko, lub zwyczajnie z przyzwyczajenia? A jeśli im dalej w las tym dany tytuł daje nam mniej frajdy, to gdzie jest magiczna granica gdzie warto się przerzucić na inną grę? Mocno ciekawi mnie zdania na wasz temat, chociaż raczej spodziewam się, że większość idzie drogą proponowaną przez twórców, czyli zbieraj wszystko przez dekadę
Ja osobiście, jestem graczem nazwijmy to niedzielnym, ale też nie do końca - dość dużo grałem ogólnie w karcianki, lubię bawić się w tworzenie talii, ale kooperacyjne LCGi traktuje raczej jako odskocznie - najczęściej gram tylko w weekendy, nie interesuje mnie w ogóle kwestia "masterowania" gry, przesadnej optymalizacji, aczkolwiek lubię jak rozgrywki nie są spacerkiem. I uważam, że dla mnie jak najbardziej skupienie się na jednym tytule nie jest tym słusznym podejściem.
Zacząłem od LOTRa kupę lat temu, chociaż nie zaczynałem zbierać od samego początku i raczej kupowałem raz na jakiś czas cały cykl. Finalnie uzbierałem prawie całe 4 cykle + sagę, czyli pi razy drzwi połowa tego co wyszła (nie licząc ND) i poczułem, że mi wystarczy - przerzuciłem się na Marvel Champions. Z MC jest zupełnie inna para kaloszy - dużo mniej scenariuszy i dużo więcej generycznych kart, przez co zapowiedzi nowych dodatków dużo mniej rozbudzają wyobraźnie, przynajmniej moją. Mając cały zaledwie 1wszy cykl + Red Skulla, poczułem, że mogę przynajmniej zwolnić tempo i nie kupować wszystkiego. Dalej MC bardzo lubię, dalej gram mega często, ale jednak nie do końca czuje, żeby kupno kolejnego hero packa dużo zmieniało w kwestii odczuwania frajdy z gry. I tak koniec końców, na święta kupiłem CS i 1wszy duży dodatek do Arkham Horror
I to finalnie mnie zmobilizowało do założenia tematu.Dlaczego tak jest? Wydaje mi się, że przynajmniej u mnie, wykres radości z gry w stosunku do ilości wydanych dodatków by miał kształt paraboli. Tzn. CS to tylko wprowadzanie do gry, rozbudzające wyobraźnie do tego co będzie dalej. Deck building nie istnieje, przygód jest mało, więc można grać w 3 scenariusze na krzyż. Każdy kolejny dodatek rozbudowuje kwestie deck buildingu, powoli tworzą się archetypy, więcej scenariuszów do wyboru, twórcy zaczynają bawić się mechaniką gry - w tym momencie ilość radochy z gry pędzi do góry z każdym dodatkiem. Wtedy też najczęściej osobiście najbardziej się interesują grą, wyczekuje zapowiedzi, oglądam filmiki YT o danej grze itd. itp. Potem (po wielu, wielu dodatkach i wydanych złotówkach
) - przychodzi okres stagnacja. Mamy wystarczającą liczbę kart by cieszyć się w pełni deckbuildingiem, pojawiają się nowe silne karty, ale też i dużo z poprzednich kart odchodzi w zapomnienie. W scenariuszach też pojawiają się nowe mechaniki, ale po setkach rozegranych gier już ciężko nas zaskoczyć, trochę już zaczynamy być zmęczeni samą mechaniką gry. Poprzednie scenariusze wraz z nowymi kartami stają się z czasem coraz łatwiejsze i finalnie - każdy dodatek u mnie daje powoli mniej frajdy, aż dochodzimy do momentu kiedy chcę spróbować nowej gry - po to, by znaleźć się znowu na tym etapie fascynacji grą.Druga sprawa to sama kwestia ilości kart dostępnych przy deck buildingu - która też, przy takim niedzielnym graczu jak ja - ma swój optymalny poziom. Tzn. za mało kart to oczywista, oczywistość - nudy, ale jak kart zaczyna być ogrom - to też zaczyna db powoli być męczące.
A jak to jest z wami? Jestem wyjątkiem, czy potwierdzeniem reguły? Pewnie duże znaczenia ma kwestia funduszy i pewnie jest dużo graczy, która zbiera nie przejmując się takimi kwestiami i po prostu zaczyna grać w drugi tytuł, jednocześnie nie przerywając zbierania pierwszego i nawet się nie przejmują fatem, że gra daje coraz mniej radości.
. 
). Chociaż za posiadanie kart z cyklu Ered Mithrin dałbym się pokroić 
