Przy ognisku zaległa cisza., którą po dłuższej chwili przerwał jeden z siedzących przy nim szperaczy:
- Chrzanić to! Sasza jeszcze jedna ponura historia a tak ci przywalę, że pożałujesz, żeś nie wpadł do tej anomalii cośmy ją ledwo ominęli! Jeszcze jedna, ty ponura szujo!
Zniechęcenie – tak w skrócie można opisać nasze ostatnie trzy zmagania w Zonie. Przedwczoraj rozegraliśmy dwa podejścia, wczoraj jedno. Graliśmy kobietami: Poszukiwaczką i Naukowczynią, na twardych zasadach stosując tylko jeden home rules. Jako, że gra budzi w nas olbrzymie emocje i czasami te emocje, w dość niecenzuralny sposób wyrywają się nam z ust, wprowadziliśmy home rules, w którym za każdy twardy epitet postać klnącego dostaje ranę
Znacząco wpłynęło to na poprawę naszego języka, za to zaczynamy się bać owrzodzenia żołądka. Pierwsza partia z wczoraj skończyła się naszą śmiercią w 7 i 8 turze. W drugiej partii kości stały się dla mnie łaskawe, natomiast dziewczynie tak bardzo nie szło, że gdy jej Poszukiwaczka umarła drugi raz totalnie się zniechęciła do dalszej gry. Zawód i rozgoryczenie były tak wielkie, że myślałem, że nie podejmie już rękawicy i albo sam dokończę grę, albo na tym etapie ją uprzątnę chroniąc przed atakiem wściekłości. Na szczęście odezwał się w niej charakter przodków, zagryzła więc wargi i trzeci raz się odradzając, tą samą postacią ruszyła do wyścigu do Sarkofagu. Moja Naukowczyni natomiast, nawet gdy złapała dwa urazy, była w stanie je wyleczyć mając świetny artefakt i sporo gotówki. Do Sarkofagu ruszyłem z dwoma obrażeniami, mając w ekwipunku kałacha, flintę, dwa fajne artefakty i trochę rupiecia. Martwił mnie żenująco niski wskaźnik woli, ale liczyłem na łaskę Zony. Szło mi dobrze do wejścia na teren Oka Moskwy. Na dzień dobry pierwsza utrata rupieci ( ale co tam Sarkofag czeka, tym bardziej, że dziewczyna korzystając z otwartych tajnych obiektów szybko zdobyła wymagane tajemnice i ruszyła w pościg), ale potem spotkanie z anomalią i komplet obrażeń, więc strata rupiecia i obrażenia. W Elektrowni jakby inaczej, dwa obrażenia, ale wchodzę do Sarkofagu. Pierwszy test, jakby inaczej wola, komplet obrażeń , ale dam radę, drugi test, masakra, jest uraz, ale walczę, trzeci test… śmigłowiec, jeden strzał i Naukowczyni umiera. Poszukiwczka idzie dalej, ale dopada ją emisja. W tajnych obiektach złapała trochę ran, więc teraz to tylko dobicie. Dziewczyna była tak zniechęcona do gry, że kolejny zgon skwitowała tylko wzruszeniem ramion i kilku siarczystymi epitetami. Ja natomiast, mimo, że umarłem na progu zwycięstwa, i tak byłem usatysfakcjonowany postawą mojej postaci, i przebiegiem gry. Wczoraj graliśmy raz, za to nastrój odwrócił się o 180°. Gdy Poszukiwaczka wymiatała z planszy anomalie i mutanty Naukowczyni paćkała test za testem. Początek był obiecujący, raz dwa uzbierane odpowiednie środki i ekwipunek, start do tajnego obiektu, gdzie koszt wejścia to 1000 rubli. Koszt zapłacony, test i… + rana za epitet! Przeklęty wskaźnik woli! Komplet ran + obiekt ponownie zamknięty. Nic to są jeszcze dwa artefakty, fajne, mogłyby się przydać, ale potrzebna tajemnica, więc sprzedaż, 1000 rubli na otwarcie (łącznie 2000) i testy zakończone totalną klapą. To złamało Naukowczynię, która zaczęła przegrywać nawet w prostych testach, co i mnie złamało i zniechęciło do gry. Umarłem 5 razy! 5 razy! Zniechęcenie osiągnęło maksimum. Miałem tak dość, że nawet mnie nie ruszało, gdy po kolejnym przegranym teście woli dostałem komplet ran + 3 rany za wulgaryzmy. Za to Poszukiwczka szła jak burza! Pierwsze poważne rany złapała w Prypeci, ale była dobrze przygotowana i zdeterminowana po wczorajszych batach. Kolejne testy, forsowanie, niwelowanie i… efekt – pierwsza wygrana na twardych zasadach!!! Nawet nie wiecie ile wysiłku wkładałem, by delikatnie i bez uszkodzeń uprzątnąć grę. By nie wrzeszczeć na balkonie i wyklinać światu… Ale co tam, dzisiaj tam wrócę i spuszczę wszystkim łomot!
